[Eng.], m. (-s),
1. toonopnemer, groeftaster; (bij uitbreiding) toestel voor het af spelen van grammofoonplaten;
2. kleine open vrachtauto die zeer gemakkelijk geladen kan worden.
De vroegere akoestische weergave geschiedde door middel van een sound-box, waarin een membraan via een stalen of houten naald in trilling werd gebracht. Deze trillingen, versterkt door een grote hoorn, zijn waarneembaar als geluid. Later is de pick-up ontstaan, waarbij de trillingen, die door de groef aan de naald worden meegedeeld, in elektrische signalen worden omgezet; deze gaan, na in een versterker tot de vereiste sterkte te zijn opgevoerd, naar een luidspreker, die ze weer hoorbaar weergeeft. De naalddruk van de sound-box en de eerste pick-ups was zeer groot (100-200 g). Thans vraagt de langspeelplaat een naalddruk van ten hoogste 7 g. De naald is thans een stukje speciaal geslepen saffier of diamant, dat zeer hard is, maar door de geringe druk weinig slijtage veroorzaakt.
In de piezo-elektrische pick-up wordt de beweging van de naald in het piëzokristal in een elektrische spanning omgezet. Bij de andere soorten komt de omzetting tot stand door met de naaldbeweging variërende eigenschappen van het opname-element, b.v. bij de condensator-magnetische en foto-elektrische pick-up.
