Belg. rechtsgeleerde, politicus en letterkundige, *15.12.1836 Brussel, ♱19.2. 1924 Dave (Namen). Picard was eerst matroos en studeerde vervolgens rechten te Brussel.
In 1865 stichtte hij het dagblad La Liberté. Hij was liberaal kamerlid en ging over naar het socialisme. Op letterkundig gebied kwam hij op het voorplan met Paradoxe sur l´avocat (1875) en Rêversies d’un stagiaire (1879), onder pseud. Antonin Claude. In 1886 stichtte Picard het weekblad L’Art Moderne, uitsluitend gewijd aan de letterkunde en kunstkritiek, m.n. de verdediging van de sociale kunst, zodat hij meermalen in conflict kwam met La Jeune Belgique. Zijn laatste werk, Au pays des Bilingues (1923), riep felle controversen op.
Zijn beste proza is gebundeld in Scènes de la vie judiciaire (1925). De Pandectes belges werden op zijn initiatief en onder zijn toezicht uitgegeven (124 dln. 1878-1929).
LITT. A.Guislain, E.Picard (1954); E.Sacré-Olin, E.Picard, le mal-aimé (1959).
