Henri Philippe Omer Benoït Joseph, Frans officier en politicus, *24.4.1856 Cauchy-la-Tour (Pas de Calais), ♱23.7.1951 Ile d’Yeu. Pétain volgde een militaire opleiding en werd tijdens de Eerste Wereldoorlog in 1915 divisiegeneraal.
In 1916 leidde hij op succesvolle wijze de verdediging van Verdun, waarna hij als de ‘redder van Verdun’ grote populariteit genoot. In 1917 wist hij als chef van de generale staf, vervolgens opperbevelhebber, de kracht van het gedemoraliseerde Franse leger gedeeltelijk te herstellen; in 1918 werd hij bevorderd tot maarschalk. Pétain was van 1922-31 inspecteurgeneraal van het leger en nam in 1925 deel aan de operaties in Marokko tegen Abdel-Krim. In 1934 werd hij minister van Oorlog, in 1939 ambassadeur in Spanje. Na de Duitse inval in 1940 werd Pétain vice-premier in het kabinet-Reynaud, en, toen deze weigerde de wapens neer te leggen, op 16.6.1940 premier. Pétain sloot een wapenstilstand en regelde de capitulatie.
Hij vestigde de regering van het nietbezette deel van Frankrijk te Vichy (Vichy-Frankrijk) en nam de titel ‘Chef de l’État’ aan. Zijn bewind ontwikkelde zich in conservatief-autoritaire richting, en trachtte zich enerzijds zoveel mogelijk onafhankelijk van Duitsland op te stellen, maar werkte anderzijds in een groot aantal opzichten met de Duitsers samen. In 1945 werd Pétain ter dood veroordeeld, maar het vonnis werd door De Gaulle in levenslange gevangenisstraf gewijzigd. De polemiek over de betekenis en de rol van Pétain duurt in Frankrijk nog steeds voort. Uitgave: P.Pétain, Actes et écrits, door J.Isorni (1974).
LITT. J.Plumyène, Pétain (1964); J.R.Tournoux, Pétain et De Gaulle (1964); G.Blond, Pétain (1966); H.Amouroux, Pétain avant Vichy (1967); J.Isorni,
P.Pétain (2 dln. 1972; H.Michel, Pétain et le régime de Vichy (1978).
