joods feest dat op 14 nisan (mrt./apr.) begint.
Oorspronkelijk was Pesach een lentefeest van de Hebreeën, dat bij de eerste volle maan van het voorjaar werd gevierd, waarbij de eerste lammeren van de kudde werden geofferd. Na de uittocht uit Egypte werd Pesach een herdenkingsfeest van de redding uit de macht van de farao’s, waarbij matses herinneren aan het overhaaste vertrek uit Egypte en bittere kruiden aan de doorstane slavernij. In het begin van de vestiging in Kanaän werd het. paasfeest overal in het land gevierd, later (Deut.16) alleen in de tempel te Jeruzalem. Na de verwoesting van de tempel viel het slachten van het paaslam weg en werd de huiselijke paasmaaltijd hoofdzaak en een hoogtepunt. Tegenwoordig duurt Pesach in de diaspora acht dagen, terwijl volgens het bijbelse voorschrift en ook in Israël het feest zeven dagen gevierd wordt. De beide eerste avonden van het feest heten seideravond [Hebr. seder, orde, program].
In Israël is er slechts één seideravond. Op deze avonden worden de matses, het bitterkruid en verscheidene andere symbolische gerechten gegeten en het verhaal van de uittocht uit Egypte met. verklaringen en uitleggingen gezamenlijk gelezen. In de liturgie van de seideravond spelen het grote hallel en het Hooglied een grote rol. De geschreven vorm (de +haggada) behoort tot de oudste joodse liturgische geschriften.
litt. P.Laaf, Die Pascha, Feier Israels (1970); R. Schmitt, Exodus und Passah (1975).
