[Gr. perioikoi, omwonenden], m. (mv.), in het oude Griekenland vrije bevolkingsgroepen zonder volledig burgerrecht.
De perioiken genoten in verscheidene staten zelfbestuur, o.a. in Argolis, Kreta, Elis, Thessalië en Lakonië. In Lakonië (Sparta), waar zij het beste bekend zijn, woonden zij in steden en hadden zij interne autonomie. De perioiken moesten in het Spartaanse leger dienen. Hun positie is enigszins te vergelijken met die van de bondgenoten van Rome.
