[de ontdekker (1834) Jean Charles Athanase Peltier, Frans natuurkundige, *1785, ♱1845], het verschijnsel dat bij de overgang van een elektrische stroom uit geleider A naar een geleider B van een ander materiaal bij de contactplaats (‘las’) warmte ontwikkeld of onttrokken wordt, waarbij de las wordt verwarmd, resp. af gekoeld. Bij omdraaien van de stroom gaat verwarming over in afkoeling of omgekeerd.
Het verschijnsel ontstaat doordat de elektronen die de stroom verzorgen in A gemiddeld een andere energie hebben dan in B. Bij overgang A naar B wordt door de elektronen dus energie afgestaan of opgenomen. Het Peltier-effect is klein voor metalen, maar het kan bijzonder groot zijn in halfgeleiders. Het verschijnsel is opnieuw in de belangstelling gekomen omdat men het kan gebruiken voor de constructie van kleine koelapparaten zonder bewegende delen (peltierkoeling). Het Peltier-effect is nauw verwant met het Seebeck-effect.
