m. (mv.), Pelecanidae, vogelfamilie behorende tot de orde pelikaanachtigen, met één geslacht en acht soorten, die vnl. in tropische en subtropische gebieden voorkomen.
Van de lange snavel is de bovenkaak vrij plat, aan het einde haakvormig; de buigzame zijden van de onderkaak dragen de vliezige keelzak, die, wanneer hij met voedsel (vis) gevuld is, zeer wijd uitstaat. Deze zak wordt tegen de borst gedrukt om daaruit de jongen te voeden. Ze bemachtigen de vissen door deze met de grote snavel al zwemmende te pakken; alleen de bruine pelikaan (Pelecanus occidentalis) uit Amerika vangt zijn prooi als een jan-van-gent of keerkringvogel. In Zuidoost-Europa broeden twee soorten, de roze pelikaan (P. onocrotalus) en de kroeskoppelikaan (P. crispus). Naar oud volksgeloof voedt de pelikaan zijn jongen met bloed uit zijn borst, die hij daartoe openpikt. Dit is een zinnebeeld geworden voor het offer van Christus en een frequent thema in de christelijke iconografie en heraldiek.
LITT.H.von Boetticher, Pelikane, Kormoraneund andere Ruderfüssler (1957); S.Cramp en K.E.L. Simmons (red.), The birds of the western Palearctic (1977).
