[Fr.], o., (eig.) volkstaal, dialect; (minachtend) jargon.
Een patois was oorspronkelijk de benaming voor een taal die op het Franse platteland, soms in één dorp werd gesproken. Omdat een patois geen litteratuur bezat, onderscheidde het zich van het dialect. Betekenisverruiming maakte deze twee woorden synoniem. Door het overwicht en de uiteindelijke standaardisering (17e eeuw) van het dialect van Parijs en omstreken (Francien), verloren de andere streektalen hun belang. Bijbetekenis van patois is een soms onverzorgd jargon van een of meer mensen.
