Pier Paolo, Italiaans schrijver en filmregiseur, *5.3.1922 Bologna, ♱(verm.) 1.11.1975 Ostia. Pasolini schreef romans, gedichten en essays; hij was tevens filoloog (vooral op het gebied van de volkspoëzie en de dialecten in de moderne letterkunde).
Zijn eerste gedichten zijn lyrisch. Via een godsdienstige bewustwording kwam hij tot een mneer sociaal-politieke stellingname. Uit verzet tegen het intellectuele socialisme ging hij leven te midden van het stadsproletariaat. Hij streefde als individualist naar een synthese tussen katholicisme en marxisme. In zijn films getuigde hij van zijn (erotische) genegenheid voor de jongens uit de arme buitenwijken van Rome (Accatone, 1961, Mama Roma, 1962); zijn religieuze opvattingen drukte hij uit in II Vangelo secondo Matteo (1964) en in Uccelacci e uccellini (1966). Zijn marxisme kwam tot uiting in Teorema (1968), waarin hij de ondergang van de bourgeoisie verbeeldde.
Pasolini’s pessimistische visie op de studentenonlusten van 1968 verbeeldde hij in Porcile (1969), een film, waardoor hij geïsoeerd raakte zowel van links als van rechts. Van deze zware, dialogenrijke films ging hij over tot een serie van drie films rond het schelmenthema (Decameron, 1971, Racconti di Canterbury, 1972,17 Fiore belle Mille e una notte, 1974). Zijn pessimisme toone hij wederom in Salò (1975), waarin hij een verband legde tussen Mussolini en De Sade. Pasolini gebruikte vaak Griekse mythologische thema’s Edipo re, 1967, Medea, 1969) als allegorie van aIgemene menselijke problemen. Zijn stijl van filmen was neorealistisch met een steeds voelbare symbolische onderlaag. Werken: romans: Ragazzi di vita (1955), Una vita violenta (1959), Rotna 1950 -1960; dagboek), Accattone (1961), Ilsogno di una rosa (1963); gedichten: Le ceneri di Gramsci (1957), la religione del mio tempo (1961); essays: Passiona ideologica (1960); Empirismo eretico (1972).
LITT. O.Stack, Pasolini on Pasolini, interviews (1969); T.Anzoino, Pasolini (1971); M.Gervais, P. Pasolini (1973).
