Giovanni, Italiaans dichter, *31.12.1855 San Mauro, ♱6.4.1912 Bologna. Pascoli was hoogleaar Italiaanse litteratuur te Bologna.
Hij schreef gedichten over de natuur, over het landleven en over arme, gebrekkige mensen. De gedachte aan de dood overschaduwt zijn gehele poëzie. Zijn gedichten werden geschreven in een weemoedige, melancholieke stijl, gepaard gaande aan een klassiek geschoolde beheersing van taal, rijm en klank. Zijn klanknabootsingen zijn bekend, zowel in zijn Italiaanse als Latijnse gedichten. Pascoli was ook een uitstekend vertaler van klassieke en moderne dichters. In proza schreef hij een studie over Dante.
Werken: Myricae (1891), Canti di Castelvecchio (1903), Prirni poemetti (1904), Poemi conviviali (1904), Nuovi poemetti (1909), Poemi Italici, Cantoni de Re Enzio. Uitgave: Tutte le opere (5 dln. (1939-52).
LITT. R.Viloa, G.Pascoli (1954); L.Torraca, G. Pascoli (1955); C.Curto, La poesia di G.Pascoli (1956); F.Felcini, Bibliografie 1887-1954 (1957); C.Varese, G.Pascoli (1964); B.di Porto, Lareligione in Pascoli (1967).
