een groep Franse dichters (Parnassiens) die zich ca. 1866 verzette tegen de excessen van de romantische poëzie. De Parnassiens wilden een ‘objectieve’ poëzie en vroegen van de dichter zelfbeheersing in het tot uitdrukking brengen van zijn gevoelen en een zo gaaf mogelijke vorm.
De uitgever Lemerre begon in 1866 met de publikatie van hun gedichten in het tijdschrift Le Parnasse. In totaal verschenen er drie bundels: de tweede en derde in 1869 en in 187
6. Leconte de Lisle werd als de meester van de groep beschouwd en had een zeer grote invloed. In Le Parnasse verschenen, behalve van hem, gedichten van De Banville, Baudelaire, Coppée, Gautier, De Hérédia, Mallarmé, SullyPrudhomme en Verlaine.Buiten Frankrijk vond de Parnasse weerklank in Portugal met de dichters Gonçalves Crespo en Cesario Verde. Gedeeltelijk kan men ook het oeuvre van de militante dichters Guerra lunqueiro en Gomes Leal tot de Parnasse rekenen. Ook in Brazilië kreeg de Parnasse aanhang. Raimundo Correia, Alberto de Olibeira en Olavo Bilac vormden het driemanschap van de Braziliaanse Parnassiens. Van hen heeft vooral Bilac grote bekendheid verworven.
LITT. P.Martino, Parnasse et symbolisme (1925; herdr. 1950); A.Schaffer, The genres of Parnassian poetry (1944).
