toets ter beoordeling van de vraag of door een bepaalde economische handeling de maatschappelijke welvaart toeneemt. Indien door een wijziging in de allocatie van de produktiemiddelen tenminste één individu er beter aan toe is, terwijl niemand erop achteruitgaat, neemt volgens het criterium van Pareto de welvaart toe.
Voor de praktijk is deze eis streng, zo niet te streng. Tal van handelingen van de overheid betekenen dat sommigen in welvaart vooruitgaan en anderen erop achteruit. De economie is dan niet in staat het verlies van de ene groep af te wegen tegen de winst van de andere groep. Niettemin speelt het criterium van Pareto een belangrijke rol in de welvaartstheorie.
