[Gr.], bn., (geneeskunde) op een andere wijze dan via het maag-darmkanaal in het lichaam gebracht, b.v. door inspuiting.
Parenterale toediening van geneesmiddelen geschiedt vooral per injectie: onder de huid (subcutaan), in een spier (intramusculair), in een ader (intraveneus) of, soms, in een slagader (intra-arterieel). Verder zijn alle geneesmiddelen voor uitwendig gebruik vanzelfsprekend parenterale middelen. In sporadische gevallen worden medicamenten toegediend in de borst of buikholte (intrapleuraal en intraperitoneaal), in de subdurale ruimte, d.w.z. in het cerebrospinaalvocht (intrathecaal), en direct in het hart (intracardiaal).
