[Gr. paraplex, opzij getroffen], v., verlamming van de onderste helft van het lichaam. Bij paraplegie zijn meestal zowel de motorische als de sensibele functies gestoord.
Paraplegie wordt veroorzaakt door een letsel van de wervelkolom (dwarslesie).Behalve bij paraplegie als gevolg van b.v. traumatische bloedingen en van transversale myelitis (die beide, weliswaar meestal met duidelijke restverschijnselen, kunnen verbeteren) betekent paraplegie meestal een onherroepelijk functieverlies van de benen, blaas enz. Vooral door toename van het aantal verkeersongevallen waarbij het ruggemerg wordt getroffen, is het aantal gevallen van paraplegie ten gevolge van dwarslesie groter geworden.
