o., (oudheid) het streven naar politieke eenheid in de verdeelde Griekse wereld, m.n. in de 4e eeuw v.C.
Een van de bekendste voorvechters van het panhelleense ideaal was Isokrates, die Filippos II van Macedonië trachtte te bewegen zich aan het hoofd van alle Grieken te stellen, om gezamenlijk de Perzische erfvijand te bestrijden.
LITT. G.Mathieu, Les idées politiques d’Isocrate (1925); J.Luccioni, Démosthène et le panhellénisme (1961).
