oud fabelboek van de Hindoes, in het Sanskriet, bestemd om als leerboek van praktische levenswijsheid, aanvankelijk vooral voor prinsen, te dienen. Het boek is een raamvertelling.
Waarschijnlijk ontstond het Pancatantra in de 2e eeuw v C. in Kasjmir. Door de Syrische en Arabische bewerkingen ervan, die op een verloren bewerking in het Middelperzisch (Pehlevi) teruggaan, heeft dit beroemde boek zich in het westen verbreid. La Fontaine verklaarde een groot deel van zijn stof aan de Indische wijze Pilpay te hebben ontleend. Een jongere, zeer vrije bewerking is de Hitopadésa, in vier boeken. Uitgaven: Ned. vert., door H.G.van der Waals (1895-97); Du. vert., door L.Fritze (1884), door R.Schmidt (1901); Eng. vert., door F Edgerton (1924; herdr. 1965).
LITT. F.Edgerton, Pancatantra, the text in its oldest form (1930); W.Ruben, Das Pancatantra und seine Morallehre (1959).
