Aldo, eigenlijk: A.Giurlani, Italiaans schrijver en dichter, *2. februari 1885 te Florence, ♱17 augustus 1974 te Rome. Palazzeschi schreef eerst gedichten onder invloed van de crepuscolari (schemeringsdichters) en werd vervolgens aanhanger van het futurisme.
Palazzeschi muntte uit door een zeer persoonlijke grillige en schertsende poëzie. Hij ontwikkelde zich later tot een uitstekend verteller, die met humor en zin voor realisme de burgermilieus, vooral uit Toscane en Rome, ook in hun excessen en hun zonderlinge ideeën, op meesterlijke wijze beschrijft.
Hierdoor werd hij buiten Italië bekend. Palazzeschi’s romans zijn o.a. ook in het Ned. vertaald.
Werken: poëzie: I cavalli bianchi (1905), Lanterna 1907), L’incendiario (1910), Poesie 1904—09
1925), Cuormio (1968); proza: II codice di Perelà 1910), Due imperi .... mancati (1920), II re bello
1921), Stampe dell’ 800 (1932), Le sorelle Materassi (1934), II palio dei buffi (1938), Tre imperi.... mancati (1945), I fratelli Cùccoli (1948), Bestie del 900 (1951), Roma (1953; ook als toneelstuk), Scherzi di gioventù (1956), II piacere della memoria (1964), II buffo integrale (1966), II doge (1967), Stefanino (1969), Storia di un’amicizia (1971).
LITT. I.de Luca, A.Palazzeschi (1941); G.Pullini, A.Palazzeschi (1966; 2e dr. 1972); G.Spagnoletti, Palazzeschi (1971).
