v./m. (-en),
1. handeling waardoor men ten behoeve van een ander afstand doet van zijn recht op iets vooral met betrekking tot eigendommen enz.: de overdracht van een huis; kosten van overdracht;
2. het aan een ander doorgeven van een waardigheid: de overdracht van het rectoraat van de universiteit geschiedt in sept.; ook informatie of leerstof;
3. (abstract) het toepassen van een woord in een fig. betekenis die op vergelijking berust: bij overdracht noemt men een kameel wel het schip van de woestijn;
4. (psychoanalyse) een vorm van contact op grond van een emotionele binding tussen patiënt en therapeut die ontstaat tijdens een analyse. Bij een psychoanalyse wordt een reeks psychische belevingen uit het verleden weer actueel, doordat (onbewust) de patiënt zich een beeld van de therapeut vormt, hetgeen gepaard gaat met bepaalde verwachtingen van en meningen over hem (los van de reële situatie). De oorspronkelijke neurose verandert daardoor (overdrachtsneurose). De opdracht van de therapie wordt dan het bewust maken en opheffen van de overdracht. Meer in het algemeen verwijst het begrip overdracht naar het feit dat het gedrag tegenover nieuwe situaties of tegenover een nieuwe persoon tot op zekere hoogte een onbewuste herhaling van vroeger gedrag in soortgelijke situaties of tegenover soortgelijke mensen te zien geeft. In de psychologie van het leren speelt een ander begrip overdracht een rol: transfer.
LITT. S.Freud, Bemerkungen über die Übertragungsliebe (in: Ges. Werke, 10, 1949); J.Sandler, The patiënt and the analyst (1975).
