v. (-s),
1. overmatig goedmaken of aanvullen;
2. overmatige geestelijke reactie tegen een tekortschieten. In de psychoanalytische theorie is overcompensatie een van de afweermechanismen van het individu. Wanneer men een gesteld ideaal niet kan bereiken, dan tracht men door overmatige prestaties op één ander gebied uit te blinken. A. Adler beschreef hoe een minderwaardigheidscomplex via het proces van de overcompensatie paradoxaal genoeg kan leiden tot een overmatige geldingsdrang.
