Paul van, Vlaams dichter en schrijver, *22.2.1896 Antwerpen, ♱18.3.1928 Miavoye-Anthée (prov. Namen).
Tijdens de Eerste Wereldoorlog was Van Ostaijen stadhuisbediende te Antwerpen, wegens Vlaams-activistische activiteiten verbleef hij van 1918-21 te Berlijn, van 1925-26 washij kunsthandelaar te Brussel. Van Ostaijens vroege verzen herinneren aan Von Hofmannsthal (MusicHall), maar daarna werd hij de meest vooraanstaande Vlaamse expressionist. Hij stond open voor alle nieuwe buitenlandse kunststromingen, die hij in zijn werk integreerde. Hij werkte o.a. mee aan de bladen Carolus, De Goedendag, De Stroom, Ruimte, Het Getij, Vlaamsche Arbeid, De Driehoek en Avontuur. Naast scherpzinnige kritieken en essays over eigentijdse Europese kunst en litteratuur, ligt het zwaartepunt van zijn werk toch vooral bij zijn proza-grotesken en zijn poëzie. Van Ostaijen werd na het expressionisme geïnspireerd door het dadaïsme en schreef experimentele lyriek, waarbij hij de zeggingskracht van het gedrukte woord nog probeerde te verhogen door een speciale typografie.
Zijn expressieve poëzie kenmerkt zich door een grote muzikaliteit en een opeenhoping van woorden klankassociaties. Zijn invloed op de jonge Vlaamse dichtersgeneratie is zeer groot. Werken: poëzie:
Music-Hall (1916), Het sienjaal (1918), Bezette stad (1921), Gedichten (1928), Het eerste boek van Schmoll (1929); proza: De trust der vaderlandsliefde (1924), Het bordeel van Ika Loch (1925), Vogelvrij (1928), Intermezzo (1929), De bende van destronk (1932). Uitgave: Verzameld werk (5 dln. 1970—78).
LITT. M.Gilliams, Een bezoek aan het prinsengraf (1952); H.Uyttersprot, P.v.Ostaijen en zijn proza (1959); G.Burssens, P.v.Ostaijen, de dichter (1961); P.de Vree en H.F.Jespers, P.v.Ostaijen (1967); A.de Roover, P.v.Ostaijen (1968); P.Hadermann, Het vuur in de verte (1970); G.Borgers, P.v.Ostaijen (2 dln. 1971); G.Borgers, Kroniek van P.v.Ostaijen 1896—1928 (1975).
