o., (filosofie) theorie die stelt dat het leven valt te herleiden tot de organen.
Het organicisme is een reactie op het extreme vitalisme, dat ter verklaring van het leven een bijzondere levenskracht aanneemt, die de organen bezielt. Aanhangers van het organicisme wijzen erop dat de levende organen, naast fysische en chemische, ook ‘vitale’ eigenschappen bezitten: zij zijn b.v. in staat zich samen te trekken, geërgerd te raken, te voelen, wat evenzovele vormen van leven zijn. natuurfilosofie.
