vm. vorstendom in Zuid-Frankrijk. De streek werd ca. 800 op de Moren veroverd door Guillaume au Cornet, die door keizer Karel de Grote met het gebied werd begiftigd en de stamvader werd van het geslacht Orange.
In de 12e eeuw ging door het huwelijk van een gravin van Orange met Bertrand van Baux het graafschap aan dit geslacht over. Deze Bertrand kreeg in 1178 van keizer Frederik Barbarossa de titel van prins en alle rechten van de soevereiniteit, waardoor Orange een onafhankelijk prinsdom werd. In 1393 kwam door het huwelijk van Marie van Baux, dochter van Raimond IV van Baux, met Jan III van Chalon het prinsdom in handen van de Chalons. De laatste telg uit dit huis, Philibert, sneuvelde in 1530 ongehuwd en liet het prinsdom na aan zijn neef René van Chalon, de enige zoon van zijn zuster Claude en Hendrik III van Nassau. Zo werden in 1530 de titels Orange (Oranje) en Nassau voor het eerst in één persoon verenigd. Oranje-Nassau.
LITT. R.Meister, Das Fürstentum Oranien (1930); W.F.Leemans en E.Leemans-Prins, Guillaume de Nassau et la principauté d’Orange 1544–59 (1969); W.F.Leemans en E.Leemans-Prins, La noblesse de la principauté d’Orange sous le règne des Nassau et ses descendants aux Pays-Bas (1976).
