m. (-naren, -s), ambtenaar belast met het opsporen van strafbare feiten.
In Nederland zijn volgens art. 127 WSv opsporingsambtenaren allen die belast zijn met de opsporing van een strafbaar feit: de officier van justitie, de kantonrechter in zaken die hij niet als rechter behandelt, de commissaris van politie (resp. de burgemeester), bepaalde leden van rijks-en gemeentepolitie en marechaussee. Voor vele bijzondere wetten, b.v. op economisch en fiscaal gebied, zijn afzonderlijke opsporingsambtenaren aangewezen (artt. 141, 142 WSv).
In België zijn met de opsporing van de strafbare feiten de officieren en agenten van gerechtelijke politie belast. De eerste oefenen bij betrapping op heterdaad functies uit die normaal de onderzoekrechter toekomen. De procureur des konings of de onderzoekrechter is een hogere officier van gerechtelijke politie. Vrederechter, burgemeester, politiecommissaris, bepaalde leden van de rijkswacht en van de gerechtelijke politie zijn hulpofficieren.
