Ned. wet van 12.5.1928, Stb. 167 (meermalen gewijzigd, laatstelijk 23.6.1976 Stb. 424), die de fabricage en het vervoer van en de handel in een groot aantal verschillende verslavende, stimulerende en bewustzijnsbeïnvloedende middelen aan strenge regels onderwerpt. Algemene verbodsbepalingen verbieden het in-of uitvoeren, bereiden, bewerken, verwerken, verkopen, afleveren, verstrekken, vervoeren, aanwezig hebben en vervaardigen van op een aparte lijst opgesomde middelen (o.a. cocaïne, heroïne, morfine, amfetamine, mescaline, LSD en hennepprodukten) en van bij AMvB aangewezen middelen.
Eveneens kunnen bij AMvB middelen en toepassingen worden aangewezen, waarvoor de verbodsbepalingen geheel of ten dele niet gelden: ook gelden sommige van de verboden onder bepaalde voorwaarden niet voor apothekers, artsen e.d., die de meeste middelen mogen voorschrijven, mits het recept voldoet aan voorschriften gegeven door de minister van Volksgezondheid en Milieuhygiëne, die bij de uitvoering de Opiumwet een centrale plaats inneemt. De strafbedreiging, gesteld op overtreding van de vele verschillende verbodsbepalingen, varieert van een gevangenisstraf van ten hoogste 12 jaar en/of geldboete van maximaal f250000 tot hechtenis van ten hoogste één maand of geldboete van ten hoogste f500 (sinds 1976 o.a. voor handelingen met betrekking tot hennepprodukten zoals hasjiesj en marihuana tot ten hoogste 30 gr.). Aan de opsporingsambtenaren (politie, douane) zijn verreikende opsporingsbevoegdheden toegekend (huiszoeking, fouillering).Voor België: Verdovende Middelen, Wet op de.
