(drong op, heeft en is opgedrongen),
1. (onoverg.) zich met kracht een weg naar boven banen: de boze woorden die bij de geringste aanleiding opdrongen naar zijn lippen; (wederk.) zich (van gedachten, herinneringen enz.) met kracht oprijzen, voor de verbeelding komen;
2. (onoverg.) dringend zich in een bepaalde (niet-verticale) richting bewegen: de mensenmassa drong hoe langer hoe meer op;
3. (overg.) iemand iets -, hem tegen zijn zin iets doen aannemen: iemand zijn overtuiging opdringen;
iemand zijn gezelschap hem tegen zijn zin gezelschap houden; zich aan iemand opdringen, op onbescheiden wijze iemands gezelschap zoeken of hem van dienst willen zijn;
4. hem door drang iets laten opeten: als hij geen trek heeft, moet je het hem niet opdringen.
