Ned. protestants theoloog, *1.4.1817 Rotterdam, ♱19.7.1882 Wiesbaden. Van Oosterzee werd in 1863 hoogleraar te Utrecht.
Door C.W.Opzoomer werd hij in zijn zgn. gevoelstheologie bestreden, waarop hij zich terugtrok op het bijbels gezagsstandpunt van ‘daar staat geschreven’ en grondde daarop de Utrechtse historisch-apologetische school. Werken: Theologie des Nieuwen Verbonds (1867), Christ. dogmatiek (2 dln. 1870-72), Leerredenen (12 dln. 1871-76), Praktische theologie (2 dln. 1877-78).
LITT. M.van Rhijn, Gemeenschap en vereenzaming, een studie over J.J.v.Oosterzee (1940); T.F. J.Dreyer, J.J.v.Oosterzee as homileet (1974).
