v./m. (-n), schade ten gevolge van oorlogshandelingen of -omstandigheden.
Ten aanzien van oorlogsschade ontstond in Nederland in verband met de Tweede Wereldoorlog het besluit van 2.12.1940 betreffende de bijdragen van het rijk in de door oorlogsgeweld veroorzaakte schade aan goederen, terwijl in de daarop volgende jaren nog tal van andere regelingen ontstonden. De Wet op de Materiële Oorlogsschade van 9.2.1950, Stb. K. 31, kwam in de plaats van alle daarvoor gegolden hebbende regelingen inzake de in de Tweede Wereldoorlog binnen Nederland geleden particuliere schade van materiële aard. Geschillen kwamen in hoogste instantie voor het Scheidsgerecht voor Oorlogsschade.
De wetten betreffende het herstel van oorlogsschade aan privé-goederen werden in België samengebracht in het KB van 30.1.1954. Wat de schade aan personen betreft, gelden voornamelijk de wetten op de militaire herstelvergoedingen (besluit 5.10.1948) en de wet van 15.3.1954 betreffende de herstelpensioenen voor de burgerlijke oorlogsslachtoffers en hun rechthebbenden.
