v. (-en), horizontale of verticale beweging van de beide ogen.
Men onderscheidt vier typen oogbewegingen:
1. saccades, snelle abrupte sprongen van de ogen wanneer ze van het ene punt naar het andere gaan; saccades worden voornamelijk gebruikt voor het onderzoeken van het visuele veld (b.v. bij het lezen), alsmede om de oogpositie te stabiliseren als het hoofd zich beweegt in de ruimte;
2. volgbewegingen, bijna volledig automatische bewegingen, opgewekt door een bewegende prikkel; in tegenstelling met saccades zijn ze vloeiend en relatief langzaam; ze worden in het algemeen gebruikt om een bewegend object te volgen in een stilstaande omgeving;
3. divergentie-en convergentiebewegingen: de ogen kunnen convergeren naar of divergeren met elkaar om beelden resp. dichtbij en verweg gefixeerde objecten te laten samenvallen;
4. miniatuur oogbewegingen, bijzonder kleine, zeer snelle bewegingen. Als deze bewegingen worden geëlimineerd, verdwijnt het waargenomen beeld (gestabiliseerde beelden). Oogbewegingen schijnen een belangrijke, actieve rol te spelen in het verwerven van relevante informatie uit de omgeving. Een veelvuldig optreden van snelle oogbewegingen tijdens de slaap duidt erop dat de persoon droomt (zie droom, PSYCHOLOGIE).
