bn. (-er, -st),
1. geen volle vrijheid genietend; (hist.) niet tot de stand van de vrijen behorend, horig: mensen van onvrije stand;
2. waar men door anderen kan worden bespied en gehoord: het is hier erg onvrij'; onvrij territoir, strook grond langs de grenzen waar de gewone vrijheid van verkeer aanmerkelijk is beperkt om smokkelen tegen te gaan;
3. (van goederen enz.) onderworpen aan tol of andere lasten: onvrije waren, contrabande: onvrij goed.
