(onthief, heeft ontheven),
1. bevrijden, ontlasten: de dans brengt de mens vaak buiten zichzelf, ontheft hem aan leven en wereld;
2. (iemand) ontslaan van een verplichting, van zorg, van een taak; ontheffen van de ouderlijke macht of voogdij, ontneming door rechterlijke uitspraak.
Het ontheffen uit de ouderlijke macht kan in Nederland niet worden uitgesproken tegen de wil van de ouder(s), op enkele uitzonderingen na (artt. 266, 268 BW). Zij geschiedt op grond van de ongeschiktheid of onmacht van de ouder(s) hun minderjarige kind(eren) te verzorgen en op te voeden. Ontheffing is, in tegenstelling tot ontzetting uit de ouderlijke macht, niet oneervol. Overigens verloopt de afwikkeling van de procedure zoals bij ontzetting uit de ouderlijke macht.
Voor België: opvoedingsbijstand.
