Ohm, wet van

betekenis & definitie

1. (elektriciteit) de door G.S.Ohm gevonden betrekking tussen spanning (V), weerstand (R) en stroomsterkte (I) in een gelijkstroomkring: V = I R; 2. (akoestiek) de door G.S.Ohm gevonden regel dat de onderlinge faseverhoudingen van de boventonen geen invloed hebben op het timbre van het geluid. Deze wet geldt alleen voor de lagere harmonischen (ca. de eerste zes).