Iers nationalist, *17 oktober 1803 te Dromoland (Clare), ♱18 juni 1864 te Bangor (Wales). O’Brien werd in 1828 lid van het parlement en nam deel aan de Ierse Repeal-beweging, die ontbinding van de Engels-Ierse Unie voorstond. Hoewel protestant, streed hij met D.O’Connell voor de bevrijding van Ierland. In 1847 sloot O’Brien zich echter aan bij de meer revolutionair gezinde Young Ireland Party (opgericht in 1840), die een zeer radicale politiek tegenover Engeland voorstond en de boeren aanzette tot daden van geweld. In 1848 leidde O’Brien een Ierse opstand in Tipperary, maar werd beschaamd in zijn verwachting dat de gehele Ierse boerenbevolking hem zou volgen. Hij werd naar Tasmanië gedeporteerd tot 1854. In 1856 keerde hij naar Ierland terug. Werken: Reproductive employment (1847), Principles of government or meditations in exile (1856).
LITT. D.Gwynn, Young Ireland and 1848 (1949); G.D.H.Cole, Chartist portraits (1965); K.B.Nowlan, The politics of Repeal, 1841—50 (1965).
