[Lat. nuere, knikken], o.,
1. (Oudromeinse religie) de magisch-goddelijke macht (in haar wilsaspect) in voorwerpen, levende wezens en zelfs handelingen;
2. godheid.
Numen werd in de godsdienstwetenschap de term ter aanduiding van een macht die zich in de een of andere plaats of in een natuurverschijnsel manifesteert, maar nog niet de persoonlijke trekken van een ‘god’ draagt. De godsdiensthistoricus R.Otto vormde hieruit het begrip van het numineuze om daarmee aan te duiden wat tot de categorie van het ‘volkomen andere’ (heilige) behoort.
LITT. R.Otto, Das Heilige (35e dr. 1963).
