(Nieuw-Schotland), Canadese prov., 53 000 km2, 830 000 inw. Hoofdstad: Halifax.
Nova Scotia is een schiereiland dat door de Landengte van Chignecto Peninsula met New Brunswick verbonden is. Naar de bouw behoren Nova Scotia en Cape Breton tot het Appalachensysteem. De oostkust is sterk ingesneden door fjorden. Langs de Atlantische kust strekt een zone banken zich uit. Het klimaat wordt sterk beïnvloed door de Atlantische Oceaan.
De bevolking woont m.n. in de kuststreek. Voornaamste steden zijn Halifax, Dartmouth, Glace Bay, Sydney, Truro en Amherst. Nova Scotia heeft 14 universiteiten en colleges.
De provincie is één der rijkste steenkoolgebieden van Canada. Andere mijnbouwprodukten zijn gips, zout en bariet. Ca. 75 % van het oppervlak is met bos begroeid. Landbouw vindt men in het noordelijke laagland; voornaamste produkten: voedergewassen, aardappelen en groenten. Van belang is de ooftbouw; de teelt is geconcentreerd in Annapolis Cornwallis Valley. Ca. 120 km2 is boomgaard.
Van belang is de visserij; voornaamste soorten: kabeljauw, kreeft en schelvis. Er zijn veel houtfabrieken. Sydney is het centrum van een ijzeren staalindustrie. Andere belangrijke industrieën zijn: scheepsbouw en -reparatie, levensmiddelen, papier, petroleumraffinaderijen. Centra van industrie zijn Dartmouth, Halifax, Sydney en Liverpool, met daarnaast Truro, Tranton en Yarmouth. Het verkeer wordt m.n. afgewikkeld door de scheepvaart. Er zijn enkele spoorwegen, een steeds dichter wordend wegennet en diverse vliegvelden.
GESCHIEDENIS
Nova Scotia werd in 1498 ontdekt door S.Caboto. Er kwam in 1604 een Franse, in 1606 een Ned. nederzetting. De laatste werd in 1613 door de Britten vernield. Het gebied werd in 1713 Brits en kreeg toen de naam Nova Scotia. Sinds 1867 behoort Nova Scotia tot Canada.
