Cambodjaans politicus, *31.10. 1922 Pnom Penh; zoon van prins Norodom Suramarit. Norodom Sihanuk volgde zijn opleiding in Saigon en Parijs.
In 1941 werd hij tot koning van Cambodja uitgeroepen. Tijdens de eerste jaren van zijn koningsschap berustte de werkelijke macht bij resp. de Franse en Japanse autoriteiten. Na de Tweede Wereldoorlog ontwikkelde Norodom Sihanuk zich echter tot een uitermate welbespraakt en handig staatsman. Hij verzette zich tegen de Franse plannen die de eenheid van Cambodja bedreigden en trad vooral scherp op tegen de communisten die hij met het Vietnamese communisme verbonden achtte. In 1953 wist Norodom Sihanuk het terugtrekken van de Franse troepen uit Cambodja te bewerken; in 1954 werd het land onafhankelijk. Sihanuk trad in 1954 als vorst af ten gunste van zijn vader, stichtte een socialistische partij en bleef als premier de macht uitoefenen.
In 1960 werd hij opnieuw staatshoofd. Tijdens de Vietnamese Oorlog bevoordeelde Norodom Sihanuk de Vietnamese communisten. Hij deed dit vooral om Chinese protectie tegen Noord-Vietnam te verwerven, want hij meende dat een herenigd Vietnam de hegemonie over geheel Indo-China zou nastreven. Tegelijk bestreed Sihanuk de inheemse communisten (de Rode Khmer). In april 1970 werd hij door pro-Amerikaanse militairen onder leiding van Lon Nol ten val gebracht en week hij uit naar Peking, waar hij een regering in ballingschap vormde. Na de overwinning van de Rode Khmer in 1975 keerde Sihanuk, na enige aarzeling, naar Cambodja terug, waar hij in 1976 afstand deed van al zijn functies. Sihanuk bleef echter incidenteel als woordvoerder van de Khmer-Regering optreden.
LITT: A.Tong, Sihanouk. La fin des illusions (1972).
