1. het normaliseren; ordening van maatschappelijk verkeer door middel van regels (normen); m.n. het vaststellen van regels voor het gebruik van eenheden, materialen en voor de afmetingen enz. van produkten;
2. (waterbouwkunde) het geven van een regelmatige loop aan een rivier.
ALGEMEEN
Normalisatie is het (met inspraak van alle belanghebbende maatschappelijke groeperingen) opstellen en toepassen van regels (normen) om orde of eenheid te scheppen op gebieden waar verscheidenheid overbodig en ongewenst is. Normalisatie is geen doel op zichzelf, maar een middel tot algemene verbetering van efficiency, typebeperking en uitwisselbaarheid. Hoewel normalisatie van oorsprong afkomstig is uit de industriële techniek, is er een duidelijke uitbreiding gaande in de richting van andere gebieden, zoals landen tuinbouw, informatieverwerking, vereenvoudiging van handelsdocumenten en -procedures, bankwezen en dienstverlening. Het normalisatiewerk heeft plaats op nationaal en op wereldniveau. In Nederland is de Stichting Nederlands Normalisatie-Insituut (NNI) de centrale instantie die is aangewezen om de normalisatie te bevorderen en normen tot stand te brengen. In België kent men het Belgisch Instituut voor Normalisatie (BIN).
WATERBOUWKUNDE
De normalisatie van een rivier bestaat in het tot stand brengen van een regelmatige breedte (normaalbreedte, begrensd door de normaallijnen) en diepte en in het bouwen van werken, nodig om die te onderhouden.
Het doel van een normalisatie kan tweeledig zijn: om de scheepvaart te dienen en om de waterafvoer te bevorderen. Tot de werken, die hiertoe in beide gevallen nodig zijn, behoren het afsnijden van scherpe bochten, het leggen van kribben, strekdammen en oeververdedigingen, alsmede het opruimen van platen en ondiepten en het aanvullen van steile en inscharende oevers. Ter bevordering van de scheepvaart kan het soms nodig zijn, dat men de breedte vermindert om daardoor grotere vaardiepten te kunnen verkrijgen.
