Sigurdur, IJslands letterkundige, filoloog en diplomaat, *14.9.1886 Eyjólfsstadir, ♱21.9.1974 Reykjavik. Van 1918-1951 was Nordal hoogleraar te Reykjavik, daarna vele jaren ambassadeur in Denemarken.
Hij was een gezaghebbend criticus en essayist, wiens oordeel veel bijdroeg tot de ontwikkeling van de IJslandse letteren. Onder zijn leiding werd een heronderzoek naar de oorsprong van de saga’s ter hand genomen. Nordal beschouwde de saga’s niet als Produkten van de mondelinge overlevering, maar als voornamelijk authentieke litteraire scheppingen. Zijn romantisch-lyrisch prozawerk Fornar ástir (1919; Oude liefdes) was door de bewogenheid, de verbeeldingskracht en gaafheid van vorm van baanbrekende betekenis voor de latere schrijversgeneratie. Werken: Om Olaf den Helliges saga (1914), Fornar ástir (1919; 2e dr. 1949), Snorri Sturluson (1920), Vökuspá (1923; 2e dr. 1952), Islenzk menning I (1942), Sagalitteraturen (1953).
