[Lat. niets is moeilijk voor hen die willen], het oudste van de vele Ned. dichtgenootschappen die vooral in de 18e eeuw tot bloei kwamen, opgericht in 1669 te Amsterdam, oorspronkelijk met het doel, de Frans-klassieke richting zoals die vooral in het werk van Corneille tot uiting kwam, op het toneel te handhaven en uit zijn verval op te heffen. De belangrijkste oprichters en leden waren Lodewijk Meijer en Andries Pels.
Het genootschap gaf een aantal vertalingen van Franse toneelstukken uit, maar ook verhandelingen van theoretische en taalkundige aard, o.a. Gebruik en misbruik des tooneels (1681). Na de dood van Pel (1681) taande de invloed van het dichtgenootschap, tot het begin 18e eeuw vrijwel ongemerkt verdween.