[Ital.], o. (g. mv.), een aan de emailtechniek verwante wijze van zilverversiering, waarbij men de in het zilver gegraveerde, geëtste of gewalste figuren opvult met zwavelmetalen (mengsels van zilver-, koperen loodsulfiden).
Na het inbranden wordt het oppervlak vlakgevijld, geslepen, geschuurd en gepolijst, waardoor de figuren blauwzwart op de zilveren grond afsteken. De niëllering hecht uitstekend en is uiterst duurzaam. Deze techniek was al bij de Romeinen bekend, maar beleefde in Italië in de 15e eeuw haar hoogtepunt, vooral in het werk van de Florentijn Maso Finiguerra. In de 19e eeuw werd de techniek in Rusland opnieuw toegepast (toelawerk).
LITT. A.Blum, Les nielles du quatrocento (1950);
J.Goldsmith Phillips, Early Florentine designers and engravers (1955).
