Frans filosoof, *ca.l300 Autrecourt (bij Verdun), ♱na 1350. Nicolaas van Autrecourt studeerde en doceerde aan de Sorbonne te Parijs.
In 1340 werd hij door de pauselijke curie te Avignon veroordeeld en uitgesloten van verder onderricht; zijn werk werd publiek verbrand. Hij is een radicale vertegenwoordiger van het kritische scepticisme dat de laatmiddeleeuwse filosofie kenmerkt: naast de geloofswaarheden is slechts datgene evident wat niet kan worden herleid tot het principe van contradictie (tegenstrijdige termen kunnen niet tegelijk waar zijn). Voor de Aristotelische filosofie had Nicolaas van Autrecourt weinig achting: haar bewijsvoeringen zijn gebrekkig; vaak kan men voor de omgekeerde thesis argumenten aanvoeren die meer waarschijnlijk zijn. Zo beweerde hij dat de veranderingen in de werkelijkheid beter kunnen worden verklaard door een atomistische theorie (atomist). Wegens zijn scepticisme en zijn kritiek op de begrippen substantie en causaliteit wordt Nicolaas van Autrecourt wel de middeleeuwse Hume genoemd.
LITT. J.Weinberg, Nicholas of Autrecourt (2e dr. 1969).
