een van de zgn. maritieme provincies, 72500 km2, 634600 inw. Hoofdstad: Fredericton.
Tot New Brunswick behoren Grand Manan Island in de Fundy Bay en de Miscou en Shippigan Islands voor de noordoostkust.
FYSISCHE GESTELDHEID
De bodem is onderdeel van de schiervlakte van Maine (ca. 85 % bebost). Voornaamste rivieren: de Saint John, bevaarbaar over een afstand van 365 km, de Miramichi en de Restigouche. Het klimaat is vochtig en koel (jan.-temperatuur -12 °C, junitemperatuur 18 °C, regen 783 mm/jaar, sneeuw 2540 mm/jaar). De provincie is niet rijk aan mineralen, hoewel de verscheidenheid groot is.
BEVOLKING
Van de bevolking woont 45 % in de steden. De drie grootste steden zijn Saint John (90000 inw.), Moncton (48000 inw.) en Fredericton (24500 inw.). Het onderwijs is vrij. Er zijn zes universiteiten en colleges. De universiteit van New Brunswick is te Fredericton.
Er zijn nederzettingen van Irokezen, Maliceteen Micmac-Indianen.
ECONOMIE
De industrie is van bijzonder groot belang (43,6 % van de produktiewaarde). Ze is m.n. gebaseerd op de bosbouw (papier, pulp) en de visserij. Voorts verwarmingsapparaten, schoenen, confectie. Industriële projecten zijn gericht op het delven van de zink-, looden pyrietvoorraden in het Bathurstgebied. De landbouw is van geringere omvang: haver en aardappelen.
Van betekenis is de fruitteelt. De houtproduktie van de bosbouw neemt toe door nieuwe zaagmolens (1975). De visserij levert haring, kreeft en sardines, oesters en andere schelpdieren.
GESCHIEDENIS
New Brunswick werd in 1534 ontdekt door J.Cartier en werd door Hendrik IV van Frankrijk toegewezen aan De Moret (1603). De Fransen traden in vriendschappelijke betrekkingen met de Indianen; zij bouwden een sterkte tegenover het huidige Fredericton. De Engelsen kregen New Brunswick in 1713 in bezit. Pas ca.1760 ontstonden er Engelse nederzettingen. In 1784 werd New Brunswick administratief van Nova Scotica gescheiden als een Canadese provincie.
