v., tak van de heelkunde die zich bezighoudt met de operatieve behandeling van processen in het centrale en perifere zenuwstelsel.
De neurochirurgie vereist van de neurochirurg kennis van speciale technieken, aangezien de ligging van het centrale zenuwstelsel en het autonome zenuwstelsel gecompliceerd zijn. Voordat tot een operatie kan worden overgegaan, zal nauwkeurig dienen te worden vastgesteld waar de neurologische symptomen gelokaliseerd zijn en aan de hand daarvan welke techniek zal moeten worden toegepast. De neurochirurgie heeft te maken met een groot aantal aandoeningen, zoals wervelfracturen en luxaties, (dwars)lesies, zenuwontstekingen en -gezwellen, hernia, open rug. De belangrijkste ruggemergsziekten zijn vaak van traumatische aard (verkeersongevallen). Bepaalde, zeer heftige pijnen, die niet langer door medicamenten binnen de perken zijn te houden, kunnen langs neurochirurgische weg opgeheven worden (achterworteldoorsnijding).
