m. (-en), term voor kunstuitingen die, uitgaande van de actualiteit, teruggrijpen naar (bepaalde elementen uit) vroegere kunststijlen.
Men spreekt in dit verband van o.a. neogotiek, neobarok en neoclassicisme. Bekende voorbeelden hiervan zijn m.n. in de architectuur terug te vinden, zoals resp. Houses of Parliament (Londen; begonnen in 1836; sir C.Barry en A.W.Pugin), Opéra (Parijs; 1861-74; C.Garnier), Panthéon of Sainte Geneviève (Parijs; 1755-92; J.G.Soufflot). In engere zin duidt neostijl op allerlei imitatiestijlen die van ca.1850—ca. 1910 opgang maakten.
LITT: K.M.Clark, The gothic revival (1950); H. R.Hitchcock, Architecture: nineteenth and twentieth century (1958); H.P.R.Rosenberg, De 19eeeuwse kerkelijke bouwkunst in Nederland (1972).
