stroming in de antieke beeldhouwkunst. De term neo-attische stijl werd geïntroduceerd door de Duitse archeoloog Heinrich von Brunn in 1853.
De stijl komt voor op een aantal kunstwerken, daterend van de eerste eeuw v.C. Het betreft voornamelijk reliëfs die geïnspireerd zijn op de vorm en inhoud van beelden en reliëfs uit de Attische kunst (ca.420 v.C.-400 v.C.), zoals die te zien is in de figuren van de balustrade van de Nike-tempel op de Akropolis van Athene en in de werken van Kallimachos. Een beroemd voorbeeld van de neo-attische stijl, die een belangrijke verbinding vormt tussen de Griekse en de Romeinse beeldhouwkunst, is het reliëf met de Naenade (Rome; Conservatorenpaleis).
LITT: E.Loewy, Neuattische Kunst (1922); G.M.A.Richter, Three critical periods in Greek sculpture (1951); W.Fuchs, Die Vorbilder der neuattischen Reliefs (1955).
