in de rooms-katholieke theologie sinds de kerkvader Augustinus (*430) de gebruikelijke formule voor het onderscheid tussen de mens op zichzelf (al of niet zondig) en de door Gods menslievendheid begenadigde mens met de gaven die hieruit voor hem voortvloeien. De natuurlijke mens heeft nog altijd het vermogen tot een zekere godskennis en een zekere kracht tot het goede, natuurlijke theologie.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Favorieten
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen:
- Je eigen Ensie account
- Direct toegang tot alle zoekresultaten
- Volledige advertentievrije website
- Gratis boek cadeau als welkomstgeschenk