Een vorm van beeldende kunst (m.n. schilderkunst), waarmee de kunstenaars (meestal dilettanten, ook wel zondagsschilders genoemd) bewust of onbewust het onderwerp op een kinderlijke of onbeholpen manier behandelen. Het onderwerp wordt ontleend aan het dagelijks leven of wordt gekopieerd van prentbriefkaarten.
Vaak worden de normale regels voor de perspectief genegeerd en worden heldere kleuren gebruikt. Veel kunstenaars die de naïeve kunst beoefenen, beginnen daarmee pas op latere leeftijd of worden dan pas ontdekt. Langzamerhand is er meer waardering voor dit werk ontstaan en vonden er reeds vele tentoonstellingen plaats in grote musea over de gehele wereld. Bekende naïeve schilders zijn in Frankrijk: Henri Rousseau (‘Le douanier’), Séraphine Louis, Louis Vivin, André Bauchant, Camille Bombais, Dominique Peyronnet; in de VS: ‘Grandma’ Moses, Morris Hirshfield, Joseph Pickett; in Joegoslavië: Ivan Generalić; in België: Léon Greffe; in Nederland: Pieter Hagoort, Sal Meyer, Willem Poelman, Willem Westbroek.
LITT. A. Jakovsky, Peintres naïfs. Lexique des peintres naïfs du monde entier (1967); A. Dasnoy, Exégèse de la peinture naïve (1970); W.A. Braasem e.a., Naïeve schilders zien ons land (1978).
