v., Belg. term voor een lastgeving, waarbij de lasthebber verplicht is rekening te geven van zijn beheer aan de lastgever of aan diens vertegenwoordigers.
Het mandaat met naamlening voor derden blijft geheim en daaruit vloeit hoofdzakelijk voort dat de lasthebber zijn hoedanigheid verborgen houdt en ten behoeve van de lastgever persoonlijk verbintenissen aangaat. Bij bekrachtiging van de lastgeving door de lastgever werkt deze ratificatie in ieder geval, zelfs tegenover derden terug. De aanstelling van de lasthebber-naamlener is slechts dan ongeoorloofd indien zij wetsontduiking van de rechten van de tegenpartij ten gevolge heeft. Een verbod om door tussenpersoon te pleiten is door geen enkele wetsbepaling voorzien en raakt de openbare orde niet.
