m., met de naald vervaardigd kant.
Naaldkant is ontstaan uit de techniek van het ‘open naaien’. Hierbij werd het linnen zo bewerkt, dat er geen stof meer zichtbaar bleef. De beroemdste naaldkanten zijn de Venetiaanse. De belangrijke centra Alençon en Argentan schiepen de soepeler Franse stijl. In de 18e eeuw werd ook te Brussel veel naaldkant vervaardigd. Men paste zowel florale als geometrische elementen toe. De bandkant, waarbij smal geweven band het ornament vormt (zie lacetwerk), wordt ook wel tot de naaldkant gerekend.
