v., het verschijnsel dat een plantesoort van nature met mieren samenleeft.
Niet zelden zijn organen van de plant zo gevormd, dat zij een goed onderkomen voor mieren zijn (b.v. Acacia), soms ook verslepen elders huizende mieren de zaden, die dan b.v. een aantrekkelijk uitwasje kunnen hebben (‘carunculus’, zaad) enz. Vooral in de tropen vindt men niet zelden mierenesten (in de bodem) in relatie met bepaalde plantesoorten.
