in een Oudhoogduits gedicht de naam voor de ondergang der wereld door vuur; in christelijke toepassing: het laatste oordeel. Het woord schijnt van Saksische oorsprong te zijn; het komt ook tweemaal in de Heliand voor.
Oorspronkelijk was Muspilli een Germaans heidens begrip. Toen het van de Saksen naar de Scandinaviërs doordrong, werd het volgens de gewoonte van de Noorse mythologie gepersonifieerd. Vandaar dat de Zonen (of de Manschappen) van Muspilli in de Völuspá een schare van reuzen (vuurdemonen) aanduiden, die bij het wereldeinde tegen de goden ten strijde trekken en de wereldbrand veroorzaken.
LITT. C.Minis, Handschrift, Form und Sprachedes Muspillis (1966).
